Hartenboerin

"Jij ziet er niet echt uit als een boerin" zei iemand me laatst. "Was dat nou een compliment of juist niet?", vroeg ik mezelf even later af. Hoe dan ook, ik ben boerin.

Ik werk dagelijks in mijn moestuin, ik heb 3 kinderen en een man die bij de politie werkt en boer is. Wij zijn hartenboeren.
Vanaf mei 2016 gaan we samen zijn collega's ontvangen in onze moestuin. Het gaat om (oud)collega's die langdurig ziek zijn (geweest) of aan hun herstel zijn begonnen na een heftige gebeurtenis tijdens hun werk bij de politie.

Wat bieden we? Rust, veiligheid, natuur, werken in de moestuin, creativiteit, een plek waar je even uit de 'wind' bent en waar je met beiden benen op de grond kunt komen.
Waarom doen we dit? Wij vinden het belangrijk dat je verhaal er mag zijn. Bovendien geloven wij in de kracht van de natuur en in het zelf helend vermogen van de mens.

Met vallen en opstaan heb ik een vorm gevonden om me te uiten in periodes dat ik dat heel hard nodig had. Ik schrijf en schilder en werk met natuurlijke materialen zoals hout en leer. Het werken in de moestuin ervaar ik als heel aardend.

De Hartenboerin